Category: Հորինուկներ
Մի աշնանային պատմություն
Ես ու մայրիկս գնացինք անտառ։Այստեղ ամեն ինչ ոսկեզօծված էր։Շատ գեղեցիկ է․
—Իսկ ինչու՞ է այստեղ ամեն ինչ ոսկեզօծված, ասացի ես։
—Քանի որ հիմա աշուն է, պատասխանեց մայրիկը։ Continue reading “Մի աշնանային պատմություն”
Ճանապարհը
Ես սիրում եմ ճանապարհորդել:Իմ սիրելի ճանապարհը Դիլիջան տանող ուղին է։Ես անցնում եմ սարերի ու ձորերի միջով։Դրանից հետո բացվում է Սևանա լիճը։Լճի մեջ երևում է Սևանա թերակղզին իր վանքով։Այնուհետև հասնում ենք Դիլիջանի ոլորաններին, որոնց ամենագեղեցիկ ժամանակը աշունն է իր գույներով։
Իմ երազանքը
Մանկուց շատ եմ սիրել իմ հագուստների վրա նկարել և ինձ համար հագուստներ կարել, այդ պատճառով էլ երազում եմ դառնալ հագուստի մոդելավորող։ Մայրիկս իմանալով իմ ցանկության մասին ինձ տարավ տիկնիկագործության և ես հիմա կարողանում եմ պատրաստել ՝ տիկնիկներ, բարձեր, թաղիքե խաղալիքներ և այն ամենը ինչ որ պատրաստում եմ տիկնիկագործության ժամանակ։
Ակրոստիքոս՝ Գարուն
Գարունը եկավ,
Արևն էլ եկավ,
Րոպեները արագ անցան
ՈՒ դաշտերը
Նորից կանաչ թավիշ հագան։
Շունն ու կատուն
Աղբյուր
Հովհաննես Թումանյան
Սարի լանջին, ժայռի տակ,
Ջուր էր բըխում սառնորակ
Ու ցրվելով խոտերում
Իզուր ճահիճ էր դառնում։ Continue reading “Աղբյուր”
Չարի վերջը
Չարի վերջը
Հովհաննես Թումանյան
Լինում է մի սար, Էն սարում մի ծառ, Էն ծառում փչակ, Փչակում մի բուն,
Բնում երեք ձագ, Ու վրեն Կըկուն։ – Կո՛ւկու, կո՛ւկու, իմ կուկուներ, Ե՞րբ պիտի դուք առնեք թևեր, Թռչե՜ք, գնաք, Ուրախանաք… Երգում էր մարիկ Կկուն. Մին էլ, ըհը՛, Աղվեսն եկավ. – Էս սարը իմն է, Էս ծառը իմն է, Ծառում փչակ կա, Փչակում՝ մի բուն, Էս ո՞վ է եկել Տիրացել թաքուն։ Ախ դու Կկու, հիմա՛ր Կկու,
Քանի՞ փոքրիկ ձագ ունես դու։ – Երեք հատ ձագ, աղա Աղվես։ – Երեք հատ ձագ ցույց կտամ քեզ։
Ու չե՞ս ասել, դու, անամոթ, Մինը ծառա ղկես ինձ մոտ։ Continue reading “Չարի վերջը”
Ձախորդ Հուռի
Լինում է չի լինում մի սիրուն աղջիկ է լինում անունը ` Հուռի։Նրա գործերը միշտ ձախ էին գնում, դրա համար էլ նրան ասում են Ձախորդ Հուռի։Մի օր Հուռին ճամփան ծռում է և գնում է գետակի մոտ։Նա բռնում է խոսող ձուկ։Ձուկը նրան ասում է, որ իրեն բաց թողնի, Հուռիի մեղքը գալիս է և բաց է թողնում։
