Posted in Հորինուկներ, Մայրենի

Մի աշնանային պատմություն

Ես ու մայրիկս գնացինք անտառ։Այստեղ ամեն ինչ ոսկեզօծված էր։Շատ գեղեցիկ է․

—Իսկ ինչու՞ է այստեղ ամեն ինչ ոսկեզօծված, ասացի ես։

—Քանի որ հիմա աշուն է, պատասխանեց մայրիկը։

Ես շատ զարմացա, քանի որ այդպիսի գեղեցկություն կյանքում չէի տեսել։Մի քիչ քայլեցինք տեսա տերևները պարում են։

—Մայրիկ ինչու՞ են տերևները պարում, ասացի ես։

—Աննա, քանի որ քամի է լինում և տերևները սկսում տերևաթափ լինեին, դրա համար քեզ թվում է, որ տերևները պարում են։

Գնացինք մեկ էլ ցրտեց և սկսեց անձրև գալ։Մենք այնտեղ տեսանք մի տնակ, մենք գնացինք այտեղ մինչև անձրևը վերջանա։

—Մայրիկ իսկ հիմա, որ ամիսն է  որ անձրև է գալիս, ասացի ես։

—Քանի որ նոյոմբեր ամիսն է, և մեկ ամսից կսկսի ձյուն գալ։

Leave a Reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *